Icesave: eru fjölmiðlar enn einu sinni að bregðast?

 Fjölmiðlar eru enn einu sinni að bregðast. það eina sem þeir hafa áhuga á er hvort ríkistjórnin falli eða ekki. Hverju er ekki sama? Það er eins og fjölmiðlar séu með ráðum að halda umræðunni frá kjarnanum

Eina sem stendur eftir af svokölluðum rökum stjórnvalda um Icesave er, "við verðum að klára þetta til að hægt sé að snúa sér að öðru"

Af hverju spyrja fjölmiðlamenn ekki t.d.

Af hverju þarf að klára Icesave til að hægt sé að taka á skuldavanda heimilanna og  fara í efnahagsaðgerðir til að örva atvinnulífið? Hver er tengingin? Ég held að tengingin sé engin.

Hvað gerist á gjalddaga ef innistæða tryggingasjóðsins dugar ekki fyrir skuldinni og Icsave samningurinn hefur ekki verið kláraður? Ekkert. Bretar og Hollendingar þurfa þá að sækja málið fyrir íslenskum dómstólum. Af hverju vilja íslensk stjórnvöld ekki að dómstólar fjalli um málið?

Af hverju leggur samfylkingardeild Flokksins ríkistjórnarsamstarfið undir í máli eins og Icesave, sem ætti alls ekki að vera flokkspólitískt. 

Af hverju er samningagerðin svona leynileg.

Af hverju talaði jóhanna aldrei um það að tryggja þyrfti að við gætum staðið undir Icesave fyrr en allt í einu í dag? Af hverju hafði hún ekki áhyggjur af því þegar samningurinn var trúnaðarmál?

Ber ekki ríkistjórn Íslands að fara að lögum? Er eðlilegt að stjórnvöld heimti að nýsettum lögum sé breytt til að hlýða skipunum frá AGS, ESB, Bretlandi og Hollandi?

Er krafa stjórnvalda um að breyta nýsettum lögum ekki vanvirðing við þingið og þingræði.

...

Fullt af spurningum sem fjölmiðlar ættu að spyrja en gera það ekki. Af hverju?

Ögmundur buinn að fá nóg af ofbeldi Samfylkingar

Ögmundur hefur verið á undanhaldi undan Samfylkingunni síðan hann tók við ráðherraembætti. Hann fórnaði meira að segja heilindum sínum í ESB málinu til að lægja geðsveiflur samfylkingarforystunnar. En sem betur fer er hann búinn að fá nóg. Það er reyndar sorglegt að sá sem síst skildi, skuli vera hrakin úr ríkistrjórninni. Er ekki kominn tími til að leysa þessa ríkistrjórn upp og mynda nýja ríkistjórn sem er að mestu utanþings stjórn. Þó mætti Ögmundur vera Forsetisráðherra í þeirri stjórn. Hann virðist getað talað við alla og náð sáttum.

Af hverju notum við ekki tækifærið og setjum í ríkistjórn fólk sem er tilbúið að láta hagsmuni kjósenda í landinu ganga fyrir hagsmunum fjármagnseigenda.

Af hverju notum við ekki tækifærið og einfaldlega gerum ekkert í Icesave og látum Hollendinga og Breta sækja rétt sinn fyrir dómstólum?

Af hverju notum við ekki tækifærið og sendum AGS heim til Washington ásamt þeim lánum sem þegar eru að kosta okkur gjaldeyri í formi vaxtakostnaðar?

Af hverju notum við ekki tækifærið og förum að byggja upp Íslenskt  atvinnulíf sjálf. Án svokallaðra erlendra fjárfesta. Nokkrar tillögur væri að lækka raforkuverð til grænmetisbænda og almennt stefna að því að vera sjálfum okkur nóg um mat. Gerum samgöngur okkar  óháðar jarðefnaeldsneyti, það mætti t.d byggja upp lestarkerfi  og almenningssamgöngur sem nota rafmagn eða methan. Stefna að því að einkabílar verði keyrðir með innlendum orkugjöfum. Lítil erlend fyrirtæki og fjárfesta, sem eru tilbúinn að deila arðinum og áhættunni á réttdátann hátt, má alveg bjóða velkomna en á okkar forsendum. Það er bull að við höfum ekki fjármagn til að gera þetta sjálf. Ef gjaldeyristekjur okkar eru notað í að kaupa hráefni til uppbyggingar  í stað þess að greiða vexti af Iceasave og AGS lánum þá höfum  við nægar tekjur. Uppbyggingin á hvort eð er ekki að gerast með skuldsetningu.

Af hverju vinna stjórnvöld leynt og ljóst gegn hagsmunum Íslendinga?

Ögmundur segir af sér

Það er kreppa víðar en á Íslandi. Við ættum kannski að spá oftar í hlutina, í víðara samhengi?

Áhugaverð  grein eftir Noam Chmosky, Crisis and Hope: Theirs and Ours. Hún er unnin upp úr fyrirlestri sem hann hélt 12. Júní síðastliðinn.

Hér er fjallað almennt um heimskreppuna, orsakir afleyðingar og hvernig hagsmunir þeirra valdamestu ganga ávallt fyrir. Mjög áhugavert er að velta fyrir sér hvenær farið var að tala um kreppu á vesturlöndum, þá var ástandið fyrir löngu orðið skelfilegt hjá mörgum þriðja heims ríkjum. Margt þarna sem má yfirfæra yfir á Ísland. T.d. er áhugavert að skoða byrjun greinarinnar í ljósi þess að það fyrsta sem Ingibjörg Sólrún skar niður í utanríkisráðuneytinu var þróunaraðstoð!! Löng og ítarleg grein og hægt að sjá margar hliðstæður á Íslandi og margt sem vert er að hugsa um.